مراسم سدره پوشی برای پیوستن به آیین زرتشت

مراسم سدره پوشی برای پیوستن به آیین زرتشت

سدره پیراهنی کوچک شبیه زیر پیراهنی است که به شکل خاصّی دوخته می شود . سدره پوشی ، تایخ بس درازی دارد که به عصر " جمشید " می رسد . سدره پوشی از واجبات آئین زرتشت است . در دوره باستان از سن پانزده سالگی که سن بلوغ بود ، سدره بر تن می کردند و کمربند مخصوص را بر روی آن می بستند . بعدها این سنّت واجب از 15 سالگی به هفت سالگی تنزل کرد . وقتی دختر یا پسری زرتشتی به سنّ هفت الی پانزده سالگی رسید و معلومات مذهبی را از اوستا فرا رگفت ، اولیای او روزی را برای برگزاری مراسم " سدره پوشی " و بستن " کشتی " به کمر او تعیین می کنند و از خویشان و دوستان برای برگزاری این مراسم دعوت می نمایند . در روز موعود ابتدا سفره بزرگی را گسترده و آن را با اشیاء زیر تزئین می کنند : مجمر آتش ، ظرف صندل ، چوب عود ، سینی خشکبار ( پسته ، بادام ، گردو ، فندق ، قیسی ، سنجد ، برگه آلو زرد ، انجیر ، نارگیل و ... و مقداری نقل و شیرینی روی آن پاشیده که زرتشتیان آن را لرک گویند ) و مقداری گل و سبزه و آویشن و برنج و ... سر سفره می گذارند . آنگاه پسر یا دختر ، پس از پوشیدن سدره ، در یک طرف سفره رو به خورشید می نشیند . اگر مراسم قبل از ظهر باشد ، کودک سدره پوش رو به مشرق می نشیند و اگر بعداز ظهر باشد ، رو به مغرب . " موبد " روبروی او قرار می گیرد و مراسم را با خواندن " اورمزدیشت " یا آتش نیایش ، آغاز می کند . آنگاه موبد به طرف دیگر سفره رفته ، پشت سر کودک قرار می گیرد و " کشتی " را به کمر بچه می بندد . در تمام این مدت ، کودک آستینهای " مبود " را در دست گرفته و در خواندن سرود با او هم آهنگ می شود . پس از پایان مراسم ، کودک سر جای خود می نشیند ، " موبد " به جای اول خود رفته ، در مقابل کودک ، به حال ایستاده ، اوستای تندرستی را به نام کودک می خواند . در حال سرود خوانی ، مقداری آویشن و برنج و شیرینی مخلوط را به تدریج به سر کودک می ریزد. (3)

در کتب پهلوی واژه " شپیک " به جای " سدره " به کار رفته است . در گذشته ، سدره را از پارچه پشمی ، ابریشمی یا پنبه ای درست می کردند و در حال حاضر " سدره " را از ململِ سفید درست می کنند . در متون مذهبی زرتشتی آمده است که " سدره " باید از پوست و پشم و مو و پنبه و ابریشم درست شده باشد . در برخی متون دیگر آمده است که " سدره " را می توان از هر جنسی درست کرد . ولی " سدره " ای که ریشه گیاهی داشته باشد ، درست همان چیزی است که در کتابهای مقدس به آن اشاره شده . اثرات و خاصیّت " سدره " ، بندگی اهورامزدا است و به منزله زره و جوشنی است که صاحب آن را از شرّ تمایلات نفسانی و صفات رذیله حفظ می کند . " سپیدی " علامت آئین زرتشتی است . از هرگونه لباس سیاه باید دوری جویند ، حتی در مجالس عزا و سوگواری . (4)