راه در جهان یکی است و آن راه راستی است

       

   راه در جهان یکی است و آن راه راستی است       

_{اگه چشمت پرسید بگو ندیدمشاگه گوشت پرسید بگو نشنیدمش}

_{اگه دستت لرزید بگو به خاطر سرماست}

_{اگه پات لرزید بگو به خاطر ضعفه}

_اما...

_{اما اگه دلت لرزید هیچوقت به خودت دروغ نگو}

 

 اوستا کهن ترین کتاب خرد طلب در جهان

_{سر آغاز یسنا}

₄

 _{اندیشه ی نیک و گفتار نیک و کردار نیک را فرامی ستاییم.
از آنچه در [ پهنه ی ] اندیشیدن و گفتن و کردن است، اندیشه ی نیک و گفتار نیک و کردار نیک را می پذیرم.
من همه ی اندیشه ی بد و گفتار بد و کردار بد را فرومی گذارم.}

 اوستا هات

38

1 اینک زمین را می‌ستاییم؛ زمینی که ما را در بر گرفته است.
ای اَهوره‌مَزدا !
زنان را می ستاییم. زنانی را که از آن ِتو به شمار آیند و از بهترین اَشَه برخوردارند، می‌ستاییم.

خشنودی اهوره مزدا و شکست اهریمن را، آنچه با خواست اهوره مزدا سازگارتر است آشکار شود.
«اَشِم وُهو ...»

هات 37

1 اینک اَهوره مزدا را می ستاییم.
شهریاری و بزرگواری و آفرینش زیبای او را می ستاییم که گیتی و اَشَه را بیافرید؛ آب ها و گیاهان را بیافرید؛ روشنایی و زمین و همه ی چیزهای نیک را بیافرید.

2 به شهریاری و بزرگواری و خوب کرداری وی، او را ایدون با ستایش برگزیده ی آنان که گیتی را نگاهبانند، می ستاییم.

3 او را ایدون به نام های پاکِ اَهورایی و [نام های] پسندیده ی مَزدایی می ستاییم.
او را با دل و جان خویش می ستاییم.

هم میهنان عزیز لینکگ دانلود آهنگ استاد بزرگ شجریان رو براتون گذاشتم که از این آهنگ لذت کافی رو ببرید...آهنگه تفنگت را زمین بگذار

دانلود آهنگ تفنگت را زمین بگذار از استاد شجریان 

گزیده ای از شعر های زیبا در ادامه ی مطلب...

فریدون مشیری:

آفتابت که فروغ رخ زرتشت درآن گل کرده است

آسمانت که زخم خانه حافظ قدحی آورده است

کوهسارت که برآن همت فردوسی برگسترده است

بوستانت که از نسیم سعدی جان پرورده است.

همزبانان من اند

 

شعری از خیام که تلاش مزدوران بر سانسورش بوده:

ای آنکه گزیده ای تو دین زرتشت

اسلام فکنده ای تمام از پس و پشت

تاکی نوشی باده و بینی رخ خوب؟

جائی بنشین عمر! که خواهندت کشت

 

زرتشت بیا که باتو امید آید

شب نیز صدای پای خورشید آید  

تاریخ اگر دوباره هم باز آید

عالم به طواف تخت جمشید آید

 

دقیقی:

چو یک چند گاهی برآمد بر این 

درختی پدید آمد اندر زمین 

از ایوان گشتاسب تا پیش کاخ 

درختی گشن بیخ و بسیار شاخ 

همه برگ او پند و بارش خرد

کسی که چنان برخورد کی ‘مرُد؟

خجسته پی و نام او زردهشت

که اهریمن بدکنش را بکشت

                                   

عارف غزوینی:

به ‌نام آن‌ که در شانش کتاب است / چــراغ راه دیـنــش آفتــاب اســت
مـــهیـــن دســتور دربــار خـدایـی / شــــــرف بخــش نـــژاد آریــــایـی
دوتا گــــردیده چـــرخ پیـر را پشت / پی پـــوزش بـه پیـش نام زرتشـت
بــه زیــر سـایـه نـامــش تــوانـــی / رسـید از نــو بـه دور باســتانــــی
ز هــاتف بشــنود هر کس پیامش / چو عـارف جان کند قربـان نامــش
شـفق چون سر زند هر بامـدادش / پی تـــعظیم خـور، شــادم بیـادش
چومن‌ گر‌دوست‌داری‌کشور‌خویش / ستایــش بایــدت پیـغمبر خویــش
بــه ایمــــانی ره بیــگانــه جویــی / رها کن، تا بــه کی بــی آبـــرویی
به قرن بیـست گـــــر در بنــد آیی / همان به، دیـن بـــهدینان گـــرایی
به‌چشم عقل، آن‌دین‌را فروغ‌است / که خود بنیـان کن دیـو دورغ است
چون دین کردارش و گـفتـار و پندار / نـکو شـد بـهـتر از یـک دیــن پــندار
در آتشـــکده دل بر تــــو بــاز است / درآ کاین خانه سـوز و گــداز اسـت
هر آن دل کـه نباشـد شعـلـه‌افروز / به حال ملک و ملت نیست دلـسوز
در این آتــش اگـــر مامــن گزیــنـی / گلستـان چـون خلیل، ایران ببینی
دراین‌کشورچو‌شد‌این‌شعله‌خاموش / فتـــادی دیگ مــلیت هـم از جوش
تو را این آتش اسباب نجــات است / در این آتش، نهان آب حیـات است
چنان یکسـر سراپای مرا سـوخـت / که باید ســـوختن را از مـن آموخت
اگرچه ازمن به‌جز‌خاکستری‌نیست / برای گــرمی یک قرن کافی اسـت
چو انــدر خاک خــفتم زود یــا دیـــر / توانی‌‌‌‌‌‌‌‌جست از‌آن‌خاکستـر، اکسیر
بـه دنیـا بس همــین یک افتـــخـارم / کــه یـــک ایــــرانـــــی والاتبـ‌‌ـــــارم
به خون دل نیم زین زیسـت، شادم / که زردشتـــی بـــود خــون و نـژادم
در دل باز چــــون گـــوش تـــو و راه / بــــود مســـدود، بـاید قصـه کـوتــاه 
کنونت نیـست چون گوش شـنفتن  / مـرا هـــم گفتـــه‌هـا بـایـد نـهفــتن
بسی اســـرار در دل مانده مسـتور / کـــه بـی تـردید بـایســتی بـرم گور